قطار شهری یا مترو یکی از سیستم های حمل و نقل شهری است که امروزه در بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا کاربرد فراوان دارد. از منافع مهمی که مترو در مقایسه با سایر وسایل نقیله عمومی برای مردم و محیط زیست دارد، میتوان به کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، کاهش مصرف انرژی، اشغال کمتر زمین و بالا رفتن ایمنی اشاره کرد. همچنین به دلیل مسیر اختصاصی برای مترو، آمار تصادفات و در پی آن مرگ و میر به صورت واضح کاهش می یابد. به طور کلی تحقیقات نشان می دهد که میزان آلاینده هایی که مترو در مقابل با وسایل مسافربری در جاده ها تولید می کند، 8 برابر کمتر است. حمل و نقل ریلی با قابلیت جا به جایی سیل عظیمی از مسافر، تنها یک هفتم حمل و نقل جاده ای سوخت مصرف می کند. تجهیزات تشکیل دهنده مترو باید دارای استانداردهای لازم و کافی باشد تا بتواند به نحوی صحیح عمل کرده و سلامت مسافران را حفظ نماید.

یکی از مهمترین اجزای تشکیل دهنده مترو، ترمزهای بکار رفته در این وسیله می باشد. سیستم ترمز مترو به دو دسته تقسیم می شوند:

ترمز پنوماتیک

ترمز پنوماتیک عمل توقف قطار را به وسیله فشار هوایی که به داخل سیلندر ترمز متصل به لنت ترمز وارد می شود، انجام می دهد و شامل دو قسمت الکترونیکی و پنوماتیکی می باشد.

ترمز الکترودینامیکی

ترمز الکترودینامیکی نوع دوم ترمز قطار می باشد که در سرعت بالای 300  Km/h عمل کرده و ترمزگیری را به وسیله تبدیل حالت موتوری ترکشن ها به حالت ژنراتوری انجام می دهد.