با افزایش سرعت خودروها، ترمزهای کاسه‌ای دیگر قادر به توقف آن‌ها نبودند. ترمزهای کاسه‌ای به علت نحوه طراحی در هنگام ترمزهای شدید، به سرعت داغ شده و قدرت بازدارندگی خود را از دست می‌دهند. برای رفع این مشکل، ترمزهای دیسکی در اوایل دهه 60 میلادی طراحی شدند تا ترمز اتومبیل‌ها عملکرد بهتری از خود نشان دهند.
ساختار ترمزهای دیسکی
- ترمزهای دیسکی شامل یک روتور فلزی بزرگ، 2 لنت ترمز و یک گیره هیدرولیکی به نام کالیپر است.
- روتورهای ترمز معمولا از آهن ساخته می‌شوند، البته برخی از آن‌ها با توجه به کاربردشان از جنس متفاوتی بهره می‌برد، برای مثال خودروهای مسابقه‌ای دارای ترمزهای سرامیکی و یا کامپوزیتی از کربن هستند.
- معمولا حفره‌هایی بر روی روتور درنظر گرفته می‌شود تا خنک‌سازی آن راندمان بیشتری داشته باشد.
- کالیپر ترمزهای دیسکی از 8 پیستون استفاده می‌کنند که نیروی بازدارندگی عظیمی را فراهم می‌آورند.
ترمزهای دیسکی چگونه کار می‌کنند؟
- فشردن پدال ترمز در ماشین‌های مجهز به این سیستم، باعث پر شدن کالیپر توسط روغن ترمز می‌شود.
- سپس پیستون فلزی داخل کالیپر، باعث ایجاد فشار در پشت هر لنت شده که نزدیکی آن‌ها به روتور را در پی دارد.
- این فشار ایجاد شده توسط لنت‌ها، تولید اصطکاک کرده و باعث کاهش سرعت چرخش روتور می‌شود که در نهایت ایستادن خودرو را به همراه دارد.
مزایای ترمزهای دیسکی
- افزایش قدرت بازدارندگی نسبت به ترمزهای کاسه‌ای
- مدیریت بهتر گرما نسبت به سیستم ترمز کاسه‌ای
- ترمزهای دیسکی را بدون نیاز به باز کردن چرخ خودرو، می‌توان مورد بررسی قرار داد.
- برخلاف ترمزهای کاسه‌ای، ترمزهای دیسکی به طور کامل خودشان تنظیم می‌شوند.
- در این سیستم فشردن پدال ترمز حس بهتری به راننده منتقل می‌کند.
در حال حاضر ترمزهای دیسکی در بازار بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، بنابراین شما قادر به انتخاب لنت از میان چندین لنت ترمز تولید شده براساس عملکرد آن هستید.
